Η ζωή του κάθε ανθρώπου ένας κύκλος, που άλλοι ορίζουν την αρχή αλλά το μόνο σίγουρο είναι οτι ποτέ δεν γνωρίζουμε πόσο μεγάλος θα είναι και πότε θα κλείσει. Υπάρχουν όμως και κύκλοι στην καθημερινότητά μας που εμείς ξεκινούμε και εμείς πρέπει να αποφασίσουμε πότε θα τους κλείσουμε.
Γυρνάω τον χρόνο πίσω, λίγο μετά το 1985 η ζωή μας μια μπάλα, στην αλάνα με δοκάρια 2 μεγάλες πέτρες, βρεθήκαμε ξαφνικά στο γήπεδο και την αγκαλιά της καινούργιας μας “οικογένειας” όπως εξελίχθηκε για τα επόμενα 30 και βάλε χρόνια του “Γ.Σ. ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ”....
Απο τα λεγόμενα “τσικό” μεγαλώσαμε, μεταπηδήσαμε στην αντρική ομάδα, το γήπεδο απο χώμα έγινε γκαζόν όλα άρχισαν να γίνονται καλύτερα, γηπεδικές εγκαταστάσεις, υποδομές, η ομάδα ένα καζάνι που σιγοέβραζε και ο κόσμος μαζί μας, μια αγκαλιά, στιγμές μοναδικές….άνοδος Δ’ Εθνική, άνοδος Γ’ Εθνική, κύπελλα, πρωταθλήματα…χαρές λύπες, πόνος, κρυό, ζέστη….”ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ”.
Το ποδόσφαιρο είναι η μικρογραφία της ζωής μας….όλα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος θα τα περάσεις μέσα σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι….η προσπάθεια για νίκη, να γίνεις καλύτερος αλλά το ποιό σημαντικό να μπορείς να διαχειριστείς την ήττα, την λύπη…εκεί είσαι ΟΜΑΔΑ…στα ΔΥΣΚΟΛΑ.
Το ποδόσφαιρο είναι η μικρογραφία της ζωής μας….όλα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος θα τα περάσεις μέσα σε αυτό το υπέροχο παιχνίδι….η προσπάθεια για νίκη, να γίνεις καλύτερος αλλά το ποιό σημαντικό να μπορείς να διαχειριστείς την ήττα, την λύπη…εκεί είσαι ΟΜΑΔΑ…στα ΔΥΣΚΟΛΑ.
Σε αυτήν την “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ” του Γ.Σ.Π. απο το 1970 μέχρι και σήμερα όλοι έχουμε βάλει ένα μικρό λιθαράκι, άλλος μεγαλύτερο άλλος μικρότερο…Είχα την τιμή και την χαρά να φορέσω και να τιμήσω για πολλά χρόνια την φανέλα με τον “αετό” στο στήθος. Αργότερα μου δόθηκε η ευκαιρία προπονητικά να υπηρετήσω ένα ξεχωριστό αλλά εξίσου σημαντικό κομμάτι της ομάδος που είναι τα τμήματα υποδομής και στο τέλος να κάνω το καλύτερο δυνατό με τους πολύ καλούς και άξιους συνεργάτες στην διοίκηση του Γ.Σ.Π., που πάντα βάζαμε το ΕΜΕΙΣ πάνω απο το ΕΓΩ. Είμαι πολύ περήφανος που έβαλα και εγώ ένα μικρό λιθαράκι…
Είναι πολύ σημαντικό να καταλαβαίνεις πότε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου σε κάποια πράγματα και πότε πρέπει να πάρεις την απόφαση να κλείσεις το κύκλο.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες, προπονητές, μέλη του Δ.Σ.,συνεργάτες, γονείς για όλα όσα περάσαμε….επίσης να ευχαριστήσω τα τοπικά ΜΜΕ για την άριστη συνεργασία που είχαμε τόσα χρόνια. Σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε όλοι αρεστοί σε όλους….το σίγουρο είναι στις ποδοσφαιρικές “μάχες” εντός αγωνιστικού χώρου διαμαρτυρήθηκα, φώναξα, παραπονέθηκα…πάντα με σκοπό τα δίκαια συμφέροντα της δικής μου “οικογένειας” του Γ.Σ. ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ. Ήρθε η στιγμή να κλείσει αυτός ο κύκλος στον οποίο μέσα έκανα πολλούς φίλους….ίσως και κάποιους αδερφούς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι και θα είμαι για ΠΑΝΤΑ “Γ.Σ.ΠΡΟΣΟΤΣΑΝΗΣ”.
Πούλιος Θεόδωρος